Mijn Openbaarvervoer
Naco – NZHvm – Connexxion – Arriva
Op 23 juni 2005 heeft, het Regionaal Orgaan Amsterdam (ROA),
het openbaarvervoer in Waterland gegund aan “Arriva”.
Op 11 december 2005 zal, gelijk met de nieuwe dienstregeling, het Arriva tijdperk ingaan.
Via de website van Arriva, met een link voor collega’s in Waterland,
worden we zoveel mogelijk van de veranderingen op de hoogte gehouden.
Dit is een positief begin.
Vragen die men, via de Arriva site, kan stellen worden keurig beantwoord.
Vanaf eind augustus komt het Arriva gevoel toch steeds dichter bij, er wordt kleding aangemeten. Begin september zijn er personeels-bijeenkomsten gepland.
Op 9 september ben ik naar èèn van deze bijeenkomsten geweest. Er werd duidelijk verteld wat Arriva is en wat Arriva doet, zowel Nationaal als Internationaal. Ook stonden er een tweetal bussen opgesteld, die men kon bekijken en naderhand mee kon rijden.
Al met al een geslaagde presentatie en werden we tot slot verrast met een leuk cadeautje.
Het is eind september als we de eerste bussen van Arriva in Waterland zien rondrijden.
Nu nog niet op de lijndienst, maar voor instructie doeleinden.
Ook ik heb me voor wat instructie laten mee voeren,
enkele lijnen veranderen en daar moet je toch van op de hoogte zijn.
En natuurlijk even sturen met zo’n nieuwe geledebus.
Op zich denk je niets nieuws, tot dat je achter het stuur zit.
Dan merk je toch dat er verschillen zijn, maar rustig aan doen in het begin dan loopt het wel los.
De eerste weken werken bij Arriva zitten er op.
Het viel lang niet mee, vele punten waren nog niet operationeel,
waar door er veel vertragingen waren, veel misverstanden en gemopper over en weer.
Maar we hopen dat het in 2006 beter tot goed gaat worden.
Het is 11 juni 2006, we zijn 6 maanden verder.
Het geheel begint te draaien, hoewel technisch er nog wel wat te verbeteren is.
Vooral de boordcomputer werkt nog niet optimaal, waardoor de communicatie tussen diverse
onderdelen in de bus niet altijd goed werken.
Maar ook vanuit de bus naar de ASL, werkt het nog niet zoals we het zouden willen.
Dan is er nog de “Spekende Miep”, binnen het bedrijf “Loes” genaamd.
Het systeem dat automatische de halte’s afroept.
Een onderdeel, in het geheel, waar ik, maar ook collega’s en reizigers niet op zitten te wachten.
10 December 2006, de nieuwe dienstregeling gaat in, het eerste jaar Arriva zit er op.
Ik zal er niet te lang bij stil staan, maar op technisch gebied kan er nog veel verbeterd worden.
Een aantal kleine storende factoren zouden al lang verholpen moeten zijn, waardoor er sneller en beter op tijd gereden kan worden en het voor de chauffeurs ook prettiger werken is.
Het onderwerp “schade” is niet altijd het prettigste onderwerp van gesprek.
Niemand vindt het leuk als hij of zij een schade oploopt met de bus.
Of dit nu eigen schuld is of niet, met of zonder letsel, het blijft vervelend als je het een keer meemaakt. Maar als je veel kilometers langs de weg zit zoals wij buschauffeurs,
dan kan je er wel eens mee te maken krijgen.
Als je een keer schade veroorzaakt, al dan niet ernstig, dan weet je dat het je aangerekend kan worden. Maar word je geconfronteerd met schade zonder dat je er weet van heb,
dan wordt het nog minder leuk als het je aangerekend wordt.
Hier een “rapport bijzonder” voorval van een schade wat mijn aangerekend is.
Een andere schade welke ik opliep, is nog vrij recent. Op 24 september jl. reed ik lijn 112 vanaf Edam naar Amsterdam.
Na motel Volendam (Katwoude), vervolgde ik mijn weg over de busbaan richting Amsterdam.
Bij de eerste brug rechts, De Zedde, wilde een vuilniswagen vanaf de rijbaan,
rechtsaf slaan om over de brug te rijden. En toen kwam ik er aan met de 7947 over de busbaan en kennelijk had hij mij niet gezien. Dus vol in de remmen, iets naar rechts sturen, er stond ook nog een lantaarnpaal en toen kwam de klap.
Een klap, veel rond vliegend glas, een paar kreten en stil was het.
Gelukkig waren er geen gewonden en bleef het beperkt bij schade…veel schade en…..schrik.
Je weet niet wat je overkomt, ook al zie je het op het laatste moment aankomen,
het gaat zo snel…..heel snel.
Ik hoop dit nooit meer mee te maken.
Enkele foto’s van de schade staan hier onder. (foto’s R. Goos, Arriva)
Nu het derde jaar is ingegaan op 9 december 2007, ga ik me bezighouden met Vut en Prepensioen.Ik hoop in augustus 2009 daar gebruik van te kunnen maken.
De mogelijkheden die er zijn moeten goed tegen elkaar afgewogen worden.
Wordt het volledig stoppen, of wordt het 1 dag in de week doorwerken of wordt het doorwerken
tot mijn 62ste, of een 0 uren contract, werken wanneer je zin en tijd hebt.
Dat zijn de dingen waar ik mij het komende jaar over ga buigen en een beslissing over ga nemen.
Mijn voorkeur gaat uit naar de eerste mogelijkheid en ook daar ben ik de
financiële kant voor aan het uitzoeken, lukt dit wel dan is het ook echt over
na de dagen die hier onder aangegeven staan.
Stakings-periode Mei 2008.
Het overleg voor het nieuwe cao voor 2008 verloopt niet zoals het zou moeten.
Dit resulteerde in een twee tal dagen staken. Deze dagen 14 en 15 mei jl. werd niet door iedereen gestaakt. De verhouding lag ongeveer 90%/10%. Ik ben een van die 10% werk willende, ik staak niet, een principe kwestie enerzijds en een financiële kant anderzijds. Ondanks dat de dagen lang duren, de stemming is overigens prima, ook tussen stakers en werk willend.
De volgende twee weken wordt er op Dinsdag, Woensdag en Donderdag gestaakt tussen 9.00 en 16.00 uur en na 19.00 uur. Hiervoor hadden de bonden gekozen i.v.m de examens van de scholen. Werk willende mochten gewoon door rijden en hun dienst uitrijden of aanvangen.
Behalve op 28 mei, toen mochten de gebroken diensten, net als de rest niet voor 16.00 uur de poort uit. Vraag niet waarom, ik weet het niet!
Op 29 mei om 19.10 uur liep mijn gebroken dienst af.
Bij het wegzetten van mijn tas vond ik een brief in mijn kastje, niet in een enveloppe, niet gevouwen, gewoon een A4’tje, met Arriva Logo met de volgende tekst: “Brief 1”
Als je deze leest denk je, “Ze zijn gek”.
Het bedrijf denkt als je niet staakt ga je gewoon akkoord met het door hun voorgestelde cao eisen. “Niets van dat”, ik ben het helemaal niet eens met de door de werkgever aangevoerde cao plannen! Ik was en ben nog behoorlijk pissig over die brief en heb hem gelijk door gemaild naar bond en OC leden. Voor mij zelf had ik voorgenomen om vrijdag 30 mei na mijn dienst even verhaal te halen bij de ass. Vestigingsmanager welke in de brief genoemd werd.
Ik had ook die middag al het e-mail adres van onze directeur achterhaald,
met het idee om de brief naar hem toe te sturen.
Vrijdags, na mijn dienst liep het meteen anders, ik werd door de ass. Vestigingsmanager direct aangesproken en er werd mij een brief overhandigd met deze tekst: “Brief 2”
Hierdoor krijgt deze affaire een heel andere kleur. Er is of zijn kennelijk Collega’s of moet ik zeggen medewerkers, want dit zijn geen collega’s,
die de werk willende een smerige streek willen leveren of geleverd hebben.
“Merkwaardig is dat niet alle werk willende zo’n brief hebben gehad”.
Tot dusver is afgesproken dat het verder onderzocht gaat worden.
Zij die dit op hun geweten hebben beseffen niet wat voor een inpackt dit op een mens heeft.
Op z’n zachts gezegd, “Het is een laag bij de grondse streek”. Vervolg “1”
Na onderzoek is gebleken dat de werk willende uit de voormalige Edam stalling
geen brief hebben ontvangen. Ik zoek daar de boosdoeners en heb met een luisterend oor wat namen door gekregen. Hierover ben ik nog in overleg. Dit krijgt een vervolg.
Het vervolg blijft uit!
Na overleg met een van de leidinggevende en het noemen van namen,
die ook bij de leiding niet vreemd overkwamen,
werd toch besloten om hier een punt achter te zetten.
“Het werd in de doofpot gestopt”.
Albatros
Ik herinner mij nog van de instructie dagen dat het Albatrossysteem een doorbraak zou worden
op de bus als het gaat om automatisering.
Verteld werd,”Personeelsnummer en diens nummer invoeren”
en de hele dag hoef je er niets meer aan te doen.
Automatisch verspringt de bestemming, nieuwe lijn en route in beeld en klaar voor de volgende rit. Het leek een sprookje en dat was en is het eigenlijk ook.
Er is deze drie jaar al wat af gekunst met dit systeem, maar goed werken, “Ho maar”.
Dagelijks moet je meerdere keren resetten, omdat het een of ander weer uitvalt (in het rood staat). Slecht of niet werkende Vetag of Kar, waardoor je onnodig lang voor de verkeerslichten
moet wachten en die tijd heb je niet.
Je moet vijf kwartier in een uur rijden om je dienst op tijd te kunnen rijden.
Kortom er moet nog meer ingesteld worden als voorheen met de vetaginstelbox
en lijn en bestemmingsbox en dat werkte perfect.
Deuren en wegrijdbeveiliging
We kennen het, deuren dicht en rijden, vergeet het maar. Ten eerste de deuren gaan zo traag open en dicht dat je gewoon zit te wachten, dan is hij dicht en dan blijft de wegrijdbeveiliging nog zitten. Bij de geleden Mercedes zit je met de armen over elkaar te wachten tot de achterste deur eens dicht gaat. Wat was het tocht gemakkelijk voorheen, een schakelaar
om de deuren vrij te geven en weer te sluiten, alle drie tegelijk.
Dit werkte perfect en snel, want ook de deuren gingen sneller open en dicht.
Dus tijd winst.
Nu na bijna drie jaar zitten wij, chauffeurs, nog steeds met deze problemen
waar nog steeds niets aan gedaan wordt.
Ik schrijf dit stukje op 31 juli 2008, dat betekend nog 1 heel jaar. Ik hoop dat er in dit jaar toch nog wat verbeteringen gaan optreden,
niet alleen voor mijzelf dan wel voor collega`s die nog veel langer moeten.
Elektronica in de bus
Zins een aantal weken wordt er instructie gegeven over de ontwaardings-apparatuur in de bus.
De bedoeling is dat dit binnenkort in gebruik genomen gaat worden.
Opmerkelijk is dat het hele systeem ook via albatros gaat werken.
Nu weten wij dat het albatros nog lang niet werkt als men zou willen.
Op de lichtkrant in de garage is te lezen dat de omloop goed moet worden ingesteld,
voor een goede werking van de vetag of kar.
Nu is het nog steeds zo, dat een omloop nr. dat eindigt boven de “79”,
bv. 5380 of 5185 of hoger, deze niet wordt geaccepteerd en de vetag/kar het aangeeft als 5300 of 5100. Op deze manier werkt het net zo als met een mat. Rit 99.00.
Dus ook niet.
Evenals bij chauffeurs wissels, waarbij het omloop nr. en rit nr. gelijk blijft,
ook daar ontstaat nog een probleem. De tekst hier onder komt regelmatig in beeld.
“Om problemen te voorkomen, “geen” chauffeurs wissel toepassen maar geheel af/aanmelden, aub”.
En daar wordt dan ook de ontwaarder door aangestuurd! Mijn inziens een beetje voorbarig.
Zorg eerst maar dat het andere goed werkt, zoals : “Vetag – Kar – Bestemming”.
Hier zitten wij, chauffeurs, al meer dan drie jaar op te wachten.
Wat werd er op de cursus “Albatros” ook alweer gezegd?
Personeels-nr. en dienstnr. intoetsen en je hoeft de hele dag er niets meer aan te doen.
Alles werkt automatisch!
Snelheidscontrole
Er zijn natuurlijk ook nog wel eens leuken dingen te vermelden.
Zo verschijnen er regelmatig teksten op de display die verband houden met snelheidscontroles.
Een aantal zet ik hier onder op een rijtje.
“Splitsing ri Broek in Waterland snelheidscontrole”.Kiek uut!
####
“Broek in Waterland”: Wegens groot financieel succes geprolongeerd! Kiek uut!
####
Tunnel uit ri Purmerend, “Laser show”.
####
Rijksfotograaf actief tussen Edam en Oosthuizen, thv. Huis J. Bogaard.
####
Rijksfotograaf zet zijn camera op scherp bij halte Broek in Waterland.
####
Op de Rozenstraat ri Purmerend worden dure foto’s gemaakt.
####
Broek in Waterland, hele.. mooie camera met onderbetaald personeel. Wie gaat dat betalen?
####
Purmerend: De Graafweg, groots opgezette lasershow! Kiek uut.
####
Ook fotomodel worden?? Fotograaf staat gereed tussen Rozenstraat en het Tramplein. Kiek uut!
####
Vut en Prepensioen
Op woensdag 5 november 2008, had ik, met nog enkele collega’s, een voorlichtings-bijeenkomst
over deze materie en wat de mogelijkheden zijn als de datum daar is.
Die mogelijkheden zijn er. Dit alles is deze morgen aan ons uitgelegd en daar kunnen we het mee doen en over nadenken. Voor mij is dat geen punt voor overleg. Ik ga per 1 augustus 2009 voor een zg. 0 uren contract. Daarmee schep ik de vrijheid om zelf te bepalen waar en wanneer ik rij.
De eerste 10 maanden mag je niet te veel werken, zodra je met prepensioen bent mag dit weer wel.
10 juli 2009. Dat 2009 begon moest ik nog een goeie 200 dagen.
Als je zo als ik alle weekends vrij ben, dan zijn de weken kort en gaat het dubbel zo snel.
Dit was voor mij de manier van afbouwen en dat beviel goed.
Op naar de laatste dag, ik had van te voren aangegeven dat ik gewoon mijn diens uitrijd en naar huis ga. Vandaag een hand geven en èèn of twee dagen later loop je daar weer rond om een dienst te rijden. Ik moet geen toestanden en afscheid, al die flauwekul.
Mijn laatste dag……
Op maandag 27 juli jl. was het voor mij de laatste werkdag voor dat ik met VUT ging.
Een mooi dienstje hadden de planners voor mij uitgezocht,
nl. P 1402 om 09.02 beginnen en om 12.59 uur einde dienst, te rijden met bus 8079.
Een hele slag lijn 93, lekker rustig op maandag morgen.
Wel een vreemd idee als je op het platform staat en bedenkt dat het (figuurlijk)
de laatste keer is dat je daar vertrekt. Daarna een hele slag lijn 102, naar de Korenstraat, ook daar voor het laatst. Tot slot een slag lijn 101 naar de Purmerzuid en dan mat. naar de garage.
Bus geparkeerd op spoor 41 en direct naar mijn auto, bewust zo gehandeld.
Vanaf januari had mijn leidinggevende al aangegeven op deze dag afscheid te nemen van mij. Ik heb heb direct gezegd, “dat doe ik niet”, vandaag een hand geven en over 2 a 3 dagen bellen van wil je rijden. Ik neem pas afscheid tegen de tijd dat ik 65 word. Ondanks het feit dat ik dit regelmatig aan hem verkondigd heb, hield hij toch vol. “Beter luisteren leidinggevende”.
Even buiten de poort de uitruk gebeld waar ik mijn bus achtergelaten had, maar hier werd niet opgenomen. Een binnen komende collega was bereid om mijn bus bij de uitruk af te melden.
Snel naar huis en met gezins leden er een fijne middag en avond van gemaakt.
Chauffeurs en leidinggevende, bedankt en tot ziens.
Het verbaasd mij echter dat, buiten enkele chauffeurs/chauffeuses om, geen èèn van de leiding gevende gereageerd heeft naar mij toe, door bv. een telefoontje, of een mailtje, of
evt. even bij mij thuis langs te komen.
Deze periode is afgesloten.
26 oktober 1970 t/m 30 november 1975.
en
30 januari 1978 t/m 31 juli 2009.
Bijna 37 jaar in dienst van vier OV bedrijven.
Als full-time chauffeur/chauffeur-instucteur/instructeur/controleur/haltechef/chauffeur.
Naco – NZHvm – Connexxion – Arriva
Mijn 0 uren tijd en de VUT.
Ondanks dat mijn foto, vrijwel direct na mijn uittreden uit het smoelenboek is verwijderd
en niet herplaatst in het Vutters boek, krijg ik toch nog post.
Begin oktober 2009, kreeg ik een brief, met daarin een verzoek mijn vakantie op te geven.
Bij navraag werd vermeld,”Dan hoeven we je niet te bellen”. OK, dat is wel logisch.
Ook een brief gehad om mij op te geven voor instructie CS Amsterdam.
Dit ivm. het geheel nieuwe platform aan de achterzijde van het centraalstation.
Ook hieraan heb ik voldaan en mocht ik 22 november om 10.00 uur aantreden in de garage.
Vroeg genoeg aanwezig om eerst nog wat bij te kletsen met collega’s.
Toen op weg naar het CS Amsterdam, animo genoeg, want er werden 3 gelede bussen ingezet.
Op het nieuwe platform was het weer gelukkig iets beter dan onderweg daarheen.
Na wat rond gekeken en wat foto’s te hebben gemaakt en wat eten en drinken genuttigd te hebben, nog
een rondje naar het plantsoen voor het Victoria Hotel.
Dit is nl. de halteplaats voor de laatste avond ritten en de nachtritten.
Dat was het, nog èèn keer terug naar het nieuwe platform, collega’s opgepikt en terug naar Purmerend. Nog een bakkie koffie gedronken en weer naar huis.
Opmerkelijk was, dat na deze instructie dag, mijn foto in de map “Rijdende Vutters” staat.
Op 22 dec. werd ik opgebeld door een medewerkersupport of ik woensdag de 23 ste een dienst kon rijden. Dit heb ik dus gedaan en het was nog leuk ook, een slag 116,
3 slagen 93/173 en een 105, net of je niet weggeweest was, het was heel gewoon.
Zo ben ik 2009 toch met enkele werkuren uitgegaan!
Heel merkwaardig is het feit dat ik de uren van de instructie CS-Amserdam, niet uitbetaald krijg,
terwijl de collega’s fulltime er 4 uur voor bijgeschreven krijgen op hun verlof tegoed.
Jammer dat er zo gediscrimineerd wordt.
Op 19 februari heb ik een brief naar PZ Heerenveen verstuurd, met daarin al mijn grieven.
Hierop is 27 januari, telefonisch gereageerd, met een gesprek als resultaat.
Het gesprek heeft plaats gevonden op 29 januari op kantoor boven de stalling.
Over mijn laatste dag en het bijbehorende afscheid, was hij kort en bondig, het was mijn eigen schuld. Ik heb daar het een en ander uitgelegen en vooral de reden dat ik het er niet eens
was over de uren van de instructie, die volgens Marry niet betaald worden.
Mijn gesprek partner Armando, kon dit begrijpen en beloofde, na navraag,
hierop terug te komen en zou mij maandag daarop terug bellen.
Welke maandag?
Denk nu niet, “Hij heeft een rot tijd”, beslist niet, de VUT bevalt prima.
Ik heb inmiddels op 5 mei jl. bericht gehad, het ligt nu bij de Rayonmanager.
Op 17 februari een gebroken dienst gereden, lekker even iets anders.
Woensdag 21 april was èèn van de dagen dat ik ook mocht rijden.
Deze dag stond in het teken van, “Purmerend 600 Jaar stad”, ruim 6000 schoolkinderen
werden door 30 gelede bussen van hun school naar de binnenstad gebracht en op het eind
van de morgen weer terug gebracht naar school.
Eèn van deze 30 bussen mocht ik rijden en kinderen van het Karakietpark heen en weer brengen. De kinderen gebruikte de lunch gezamenlijk aan tafels met het langste tafellaken
van maar liefst 1736 meter. Deze gebeurtenis staat nu in het “Guinness book of records”.
Het was leuk om even rond te lopen door de binnenstad en te kijken
naar al deze kinderen en de op school vervaardigde tafellakens.
Voor dat we de garage uit reden werd er eerst een foto gemaakt.
Voor deze gelegenheid waren alle “vutters” opgeroepen.
1 juni 2010, mijn prepensioen is ingegaan.
Ik blijf voorlopig mijn 0 uren contract houden en zie wel of het meer of minder uren wordt.
In de zomermaanden nog enkele dagen gereden, op 9 september was mijn laatste werkdag van 2010.
2011
Een belangrijk jaar voor Arriva, er komt weer een aanbesteding.
Op 11 maart jl. was het zover, Stadsregio Amsterdam heeft beslist dat EBS (Egged Bus Systems)
het bus vervoer in Waterland van Arriva gaat overnemen. Het busvervoer in de regio Waterland bij Amsterdam zal vanaf 11 december niet meer worden uitgevoerd door Arriva, maar door EBS.
Het is voor het eerst dat EBS een concessie op de Nederlandse markt weet binnen te halen.
EBS/Mobis is onderdeel van Egged Group uit Israël.
Tot en met 8 december 2019 heeft het bedrijf de concessie binnen gehaald.
Over EBS
EBS/Mobilis is een combinatie van een in 2010 opgerichte Nederlandse onderneming
EBS Public Transportation B.V. en het in Polen gevestigde bedrijf Mobilis Sp. z.o.o.
Beide zijn onderdeel van de Egged Group uit Israël.
Met in totaal bijna 5.000 bussen is Egged één van de grootste vervoerbedrijven ter wereld.
Met de concessie Waterland zet het bedrijf zijn eerste stap op de Nederlandse markt.
EBS zal het personeel van Arriva overnemen. Een teleurstelling voor velen, want de meeste van ons zal het idee gehad hebben, “dit blijft wel in handen van Arriva”.
Hoe dit gaat uitpakken voor mij en andere met een 0 uren contract,
ik weet het niet, gewoon afwachten maar!
23 maart 40 jaar getrouwd
Een positief bericht voor mij zelf is, dat wij, mijn vrouw en ik, vrijwel de zelfde tijd een “Brief” ontvingen van onze directeur Anne Hettinga.
Hierin feliciteerde hij ons met het feit dat we 23 maart 40 jaar getrouwd zijn.
Een hele leuke geste, waar wij nooit aan hadden gedacht. “Hartelijk dank hiervoor”.
En bij onze thuiskomst van een weekje Terschelling, waar wij het feit gevierd hadden,
stonden er 2 hele mooie boeketten, èèn van de Directie en èèn van het Vestigingsteam.
“Ook hiervoor Hartelijk dank”.
Ik heb dit bedankje ook naar het personeelsblad “Arrivaria”gezonden, doch dit is nooit geplaatst geweest.
Op 18 april jl. heb ik deelgenomen aan een van de personeels-bijeenkomsten.
Dit werd gehouden in de kantine aan de Nieuwe Gouw.
Onze vestigingsmanager gaf tekst en uitleg over het economisch rijden.
Gevolgd door de resultaten van het personeels onderzoek. En tot slot de nieuwe vervoerder “EBS”.
Dit laatste gaf aanleiding tot discussies en vragen.
Over sommige vragen moest hij het antwoord schuldig blijven,
daar het definitieve besluit van de concessie nog niet is gevallen, dit komt pas 24 april as.
Behalve de discussies, was het luik om weer eens wat oud collega’s te zien en te spreken.
Vooral tijdens de lunch kon je even van gedachte wisselen.
Best de moeite waard, zo’n bijeenkomst, ook al zijn er nog best wel vragen.
Op 19 juli jl. is er weer èèn van die bijeenkomsten geweest met uitleg over de overgang van
Arriva naar EBS. Ik ben daar ook bij geweest, want je wil toch op de hoogte blijven.
En interessant was het ook voor al als je hoort dat er veel uitbreiding komt,
niet alleen het aantal ritten en bussen, maar ook stallingen.
Zo weten we nu dat het aantal gelede bussen minder wordt als nu en het aantal standaardbussen verdrievoudigd. Het worden bijna allemaal Scania’ s met een paar 7 mtr. bussen van Mercedes.
Ook de bedrijfs regels voor vakantie en rooster met vrije dagen gaat over naar EBS.
We hebben de twee uur, die er voor stonden, ruim vol gemaakt en daarna kon je een van
de nieuwe bussen bezichtigen. Dat doe ik wel als er meer van het nieuwe materiaal binnen komt.
De kleuren zijn in ieder geval heel anders, de ritten op Amsterdam
wordt geredden in de kleur “Rood/grijs” en de overige korte lijnen in het “geel”.
Al met al, weer genoeg informatie voor de toekomst.
Op 6 september 2011, was er weer een bijeenkomst over de overgang van Arriva naar EBS.
Ook nu weer wat nieuwe dingen gehoord, waar je mee te maken krijgt na 11 december.
Er komen een aantal nieuwe lijnen bij en de lijn nummers veranderen allemaal.
De opkomst was deze morgen behoorlijk groot. Voor mij een gelegenheid om wat oud collega’s te spreken. Het is 8 september als ik dit stukje schrijf en precies een jaar geleden dat ik voor het laatst gereden heb. Tot op heden nog maar tweemaal gebeld, de eerst keer was dat om halfzes s’ morgens.
Toen heb ik meteen gezegd, “Dit moet je niet meer doen, die tijd heb ik gehad”.
De tweede keer ging het om een stukje dienst in de middag,
terwijl ik thuis aan het werk was, ik zag er niet uit, mijn vrouw heeft dat afgekapt.
Ook zijn er voor een aantal werkzaamheden chauffeurs nodig, zoals bussen uitwisselen.
Arriva bussen naar Groningen en EBS bussen van Amsterdam-noord naar Purmerend.
Ik heb mij voor deze verhuizing opgegeven.
Voor het wegbrengen van Arriva bussen naar Groningen ben ik ingeroosterd.
Zaterdag 10 december 2011, 22.45 aanwezig in de garage Nieuwe Gouw Purmerend.
Het is zo ver, de laatste rit voor Arriva Waterland is aangebroken.
Een ieder wordt een bus toegewezen en gaat zich installeren,
waarna we baan voor baan vanuit de nieuwe hal vertrekken.
Eenmaal op de A7 is het een imposant gezicht zo’n 25 bussen , in donker,
alleen aan de verlichting te zien hoe een lang lint dit is.
Met een uurtje passeren we Breezanddijk en met anderhalf uur rijden we op de ring Sneek.
Zo rond de klok van 2 uur arriveren we bij de garage van Arriva Groningen,
waar we opgevangen werden en een plaats voor de bus aangewezen kregen.
Bus geparkeerd en naar het chauffeur verblijf voor koffie en een sanitaire stop.
Met een half uurtje weer in een bus terug naar Purmerend, waar we ongeveer 4.45 uur arriveerde.
Snel naar huis en onder de wol.
Einde arriva Waterland.
