Mijn Openbaarvervoer
Naco – NZHvm
Noord-ZuidHollandse vervoer maatschappij
Per 1 juli 1972 werd Naco, Noord-Zuid Hollandse Vervoermaatschappij.
Van september ’72 tot december ’73 heb ik mijn dienstplicht vervuld en reed ik op mijn vrije dagen gewoon dienst bij de busonderneming, vanaf 30 november 1975 ben ik gaan werken als rij-instructeur, in mijn diensttijd had ik de nodige diploma’s gehaald.
Vanaf 30 januari 1978 ben ik weer terug gekomen als chauffeur bij NZHvm. Het lijnen pakket was licht uitgebreid, mede door dat in onze regio steeds meer woningbouw plaats vond,
werd het aantal passagiers ook steeds meer.
In 1976 werd het kilometertarief, omgezet naar zonetarief wat later landelijk ingevoerd werd.
In Mei 1980 werd de nationale strippenkaart geïntroduceerd en werd vanaf 1 oktober landelijk ingevoerd. Na een aantal jaren weer gestuurd te hebben werd ik Controleur/Haltechef,
kaartcontrole en dienst doen op de stations en/of garage.
In de jaren 1984/85 ben ik, bij de afdeling opleiding in Haarlem werkzaam geweest als instructeur. Wij kregen in die tijd in Purmerend, Volendam en Hoorn veel nieuwe chauffeurs erbij. Meer lijnen, frequentie verhogen, dit alles naar aanleiding van diverse nieuwbouw.
Een mooie tijd, om 8.00 uur s’morgens met de lesbus en leerlingen naar Haarlem, daar werd de dagindeling gemaakt, of lessen met de bus of lesgeven voor de klas en
s’middags rond 15.30 uur weer met de lesbus en leerlingen naar Purmerend.
Na anderhalf jaar werd de instroom minder en voor het lessen werd ik nog af en toe gevraagd.
In 1986 werd er een sollicitatie procedure gestart voor instructeur op de afdeling opleiding,
dan denk je, ik ben al zolang voor ze aan het werk, ik maak wel een goede kans.
Mis, ik kreeg een brief, zonder gesprek, met als antwoord,
“Ik paste niet in het profiel wat ze van een instructeur hadden”.
Daar zakt je broek van af.
In 1997 brak een roerige tijd aan. Je hoorde overal van ontslagen, reorganisatie enz.
Maar ik dacht altijd, dat loopt wel los, tot dat in maart 1997 de controleurs en haltechefs bij elkaar gebracht werden en wij te horen kregen dat onze functies ophielden te bestaan.
Enerzijds door de automatisering en anderzijds door bezuiniging.
Na driekwart jaar zonder doel rondgelopen te hebben, werd ik voor de keus gesteld,
of terug op de bus als chauffeur of je werd ingeschreven bij een arbeidsbureau.
Als je op dat moment 49 jaar bent is de keus snel gemaakt,
dus per 1 nov.’97 weer sturen, maar leuk was het niet.
Nog frustrerender was het dat er na een half jaar, nadat wij weer op de bus reden,
er nieuwe mensen werden aangesteld voor de functie gelijk aan de onze voordien.
Op 1 Juni 1998 werd NZHvm, “ConneXXion”.
